به گزارشسینماپرس، پس از سال‌های متمادی مراسم اسکار بدون مجری برگزار شد. چرا که «کوین هارت» کمدین سرشناس آمریکایی به خاطر توئیت‌هایش علیه همجنس‌گراها با اولتیماتوم آکادمی مجبور شده بود از اجرای نود و یکمین دوره اسکار صرف‌نظر کند.  حال که این مراسم برگزار شده، دلیل همراهی آکادمی اسکار با همجنس‌گرایان بیش از پیش مشخص شده است.

سعید مستغاثی از منتقدان سینما در صفحه شخصی خود این موضوع را بررسی کرده است:

نود و یکمین مراسم اسکار که شامگاه یکشنبه (صبح دوشنبه به وقت تهران) در سالن «دالبی تیه‌تر» و «های لند سنتر» لس ‌آنجلس برگزار شد، جوایز اصلی خود را به فیلم‌های همجنس گرایانه و نژادپرستی اعطا کرد.

همجنس‌گرایی که در همه ادوار مراسم اسکار اغلب در یک یا دو فیلم و مثلا جایزه به یک بازیگر به‌چشم می‌خورد، امسال تقریباً کلیت مراسم را دربرگرفته بود. البته محوریت این درون‌مایه از حدود یک ماه قبل از مراسم مشخص شد، آنگاه که «کوین هارت» مجری منتخب برای مراسم اسکار نودویکم به‌دلیل برخی اظهارنظرهای منتقدانه درباره همجنس‌گرایی در یک اقدام بی‌سابقه از اجرای مراسم کنار گذاشته شد و برای نخستین بار در ۶۰ سال اخیر، مراسم اهدای جوایز آکادمی بدون مجری برگزار شد! مراسم بدون مجری یا به قول خودشان میزبان (Host) مثل یک مراسم بی‌صاحب شده بود و بی‌نظمی و شلوغی و سپس کسالت و تکرار در آن به شدت به چشم می‌خورد.

اقدام دوم هنگام اعلام نامزدهای جوایز اسکار اتفاق افتاد که جمعی از فیلم‌های همجنس‌گرایانه و عوامل این آثار، در رشته‌های مختلف کاندیدای دریافت جایزه اسکار شدند.

و بالاخره اقدام اصلی، اهدای جوایز اصلی به این دسته از فیلم‌ها بود. جایزه بهترین فیلم به «کتاب سبز» تعلق گرفت که ماجرای واقعی یک پیانیست سیاهپوست همجنس‌گرا را روایت می‌کرد و «ماهرشالا علی» (ایفاگر نقش همین پیانیست) اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را گرفت. اسکار بهترین فیلمنامه اصلی نیز به همین فیلم تعلق گرفت. 

اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد به رابی مالک ایفاگر نقش فردی مرکوری (خواننده همجنس‌گرای گروه «کویین» که در اثر بیماری ایدز مُرد) در فیلم «راپسودی بوهمی» (حماسه کولی) رسید که این فیلم سه جایزه بهترین تدوین و میکس و تدوین صدا را هم به خود اختصاص داد و اولیویا کولمن بازیگر نقش «آن استوارت»، ملکه همجنس‌گرای قرن هجدهم انگلیس، در فیلم  «سوگلی»، اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد.

شروع مراسم نیز با اجرای گروه «کویین» یعنی همان سوژه اصلی فیلم «راپسودی بوهمی» همراه بود که به جای فردی مرکوری، یک خواننده همجنس‌گرای دیگر حضور داشت.

از طرف دیگر اگرچه در ظاهر، مراسم اسکار امسال اهمیت فوق‌العاده‌ای به رنگین پوستان و به‌خصوص سیاهپوستان داده بود، چنانچه در میان شگفتی همگان یک فیلم ابرقهرمانی سیاهپوستی به نام «پلنگ سیاه» بدون حضور در میان نامزدهای کارگردانی و فیلمنامه و بازیگری و فیلمبرداری و... به طور مستقیم کاندیدای اسکار بهترین فیلم شده و حتی اسپایدرمن کارتونی نیز یک رنگین‌پوست بود!

امّا درونمایه‌ای که در زیر این اهمیت ظاهری خود را نشان می‌داد، نوعی نگاه نژادپرستانه عمیق به نظر می‌رسید. چنانچه تقریبا همه کاراکترهای رنگین‌پوست این فیلم‌ها، افراد درجه دومی به شمار می‌آمدند که به وسیله سفیدپوستان به رتبه‌ها و درجات بالا رسیده یا امنیت خانوادگی و اجتماعی پیدا می‌نمودند. اما بعضا در موقعیت‌های جدیدی که از طریق سفیدپوستان به آن دست پیدا کرده بودند، به رفتارهای نابهنجار و خودسرانه و حتی شریرانه دست زده و همان سفیدپوستانی را که برای رسیدن به وضعیت بهتر مدیون‌شان بودند، فراموش کرده و به راه خود می‌رفتند.

فردی مرکوری در فیلم «راپسودی بوهمی»، پسرعموی شخصیت اصلی فیلم «پلنگ سیاه»، دان شیرلی فیلم «کتاب سبز»، خدمتکار فیلم «روما» و پلیس سیاهپوست فیلم «بلکککلنزمن» و حتی اسپایدرمن سیاهپوست انیمیشن «سفر به درون دنیای اسپایدرمن» چنین شخصیتی داشتند.